Nú telja vísindamenn að N-A Atlantshaf sé alvarlega vanveitt.-"Bitte nú" sagði amma mín!

Hópur alþjóðlegra fiskifræðinga er nú að athuga hvort fiskstofnar á N. Atlanshafi séu nú alvarlega vanveiddir. Dr. Henrik Sparholt, sem var í áhrifastöðu innan ICES í mörg ár, kynnti nýlega rannsóknarverkefni sem miðar að því að skilja þessa þróun betur í ráðgjafanefnd um Norðursjó. Það er meiri skilningur á því hvernig vistkerfin starfa og hvernig sú nýja þekking er farin að síast inn í fiskveiðiráðgjöfina, sem hafa valdið þessari nýju nálgun. Ekkert af þessu skipti máli á meðan stofnarnir voru ofveiddir, en aðstæður hafa breyst mikið s.l. áratug.

Ég get nú ekki alveg fallist á þessa skýringu því ég benti á það árið 2003 að Norðursjórinn væri stórlega vanveiddur, en hið almenna álit var þá að hann væri ofveiddur. Ég fór þá til Skotlands til að kynna mér ofveiðina af eigin raun. Hér er viðtal við mig í Fishing News frá þessum tíma.

"Við höfum lengi vitað að samspil og samkeppni tegunda sé mikilvægt og að ekki hafi verið tekið tillit til hennar í stjórn fiskveiða", segir Barrie Deas formaður NFFO sjómannasamtakanna.

"Þegar veiðiálag var hátt skipti það ekki máli en þetta verkefni nú bendir til þess að það þurfi að hefjast handa sem fyrst og að jafnframt sé þetta spurning að vera ekki að tapa fiski sem gæti skapað tekjur og mat handa fólki.

Aftur verð ég að gera athugasemd: Ég kynntist Barrie Deas 2003 og hef oft hitt hann síðan og haldið fyrir hann fyrirlestra. Þau samskipti voru öll á þeim nótum að ég taldi Norðursjóinn vanveiddan, engin væri ofveiðin, að halda slíku fram væri skilningsskortur í fiskalíffræði. En ekki vildi hann trúa mér og studdi ekki mínar skoðanir. Svo má einnig segja um fleiri frammámenn í samtökum sjómanna. Þeir voru, eins og kollegar þeirra hér, meira hallir undir fjármálaöfl, stóra kvótaeigendur og að vera í fínni stöðu hafa góð laun og aka um á fínum bílum.

Vísindamenn og sjávarútvegurinn eru þegar farnir að skoða hvernig uppbygging þorskstofnsins í Norðursjó hefur áhrif á verðmæta krabbastofna, humar og rækju sem hafa verið í góðu standi á meðan botnfiskstofnarnir voru þurrausnir af ofveiði.

Hér geri ég einnig athugasemd: Stofnarnir voru ekki ofveiddir heldur vanveiddir. Ýsa og þorskur uxu ekki vegna vanveiði og hungurástand ríkti á miðunum. Við þessu var brugðist með samdrætti í veiðum. Það leiddi til þess, að mínu mati, að fiskar sem lögðust á bræður sína fengu vernd, stofn þeirra stækkaði og grisjaði smáfiskinn. Meira varð um stórvaxinn fisk, sem var frekur til fóðursins svo smáfiski fækkaði. Þá, loksins þá virðast fræðingarnir hafa vaknað og farið að sjá ljósið.

Fróðlegt verður að fylgjast með framvindunni. Verður farið eftir þessu eða reynir vísindamafían enn að slá þetta niður og kæfa umræðuna?